Echte verhalen vind je achter de voordeur…

Achter nietszeggende voordeuren gaan levensverhalen schuil, die we ons niet hadden kunnen indenken. Daar zijn we met elkaar wel achtergekomen in de paar dagen dat we hier nu zijn. In de ochtend gaan een aantal van ons bij toerbeurt op pad met de social workers om mensen te bezoeken die soms letterlijk tussen de vuilnis leven. Dat grijpt aan: waarom hebben wij het zo goed en waarom treft hen dit lot? Een opmerking van iemand die zo graag naar de kerk zou willen, maar daartoe lichamelijk niet (meer) in staat is. Het zet aan het denken. Het confronteert. Iemand die al 6,5 jaar aan het bed gekluisterd is en leeft in een donker huis met de gordijnen dicht. Omdat de energiekosten dan tot een minimum kunnen worden beperkt. Als je dit soort verhalen hoort. De situatie ziet, voelt, ruikt, proeft, dan kún je niet onbewogen blijven. Het is goed om over dit soort bezoeken te praten met elkaar, ‘s avonds tijdens de reflectiemomenten. Het plaatst ons leven in een ander perspectief. Wat hebben wij het goed en wat mogen we daarvoor dankbaar zijn. Er komt veel op ons af: een rollercoaster aan emoties. Maar het is goed om hier te zijn en gelukkig kunnen we dit soort moeilijke momenten ook afwisselen met heel vrolijke als we meewerken aan de VBK’s. Die blije kindergezichtjes: dat geeft energie!